Jak wielu moich poprzedników i wielu następców piszę tutaj po raz pierwszy, mam nadzieję, że nie ostatni.
Chcę napisać o historii pewnego psiaka dumnie nazwanego Łazik, gdyż bardzo lubił szwędać się wszędzie.
Konkretnie, miesięcy temu parę Wspaniała moja mama idąc do jedynego sklepu w mojej małej miejscowości, albo raczej wsi, zobaczyła psa. Szarego z brązowym kubraczkiem totalnie wynędzniałego. Jego otyłość można było tylko porównać z strachem na wróble odziobanego ze słomy. Jednym słowem szkielet. Wróciwszy po zakupach do domu, ugotowała na szybko jakąś kaszę i wrzuciła do miski razem z resztkami po rosole czyt. kurczakiem.

Wspaniała zaniosła tę kaszę temu psu jakies 100 m od naszego domu, gdyż tam właśnie akurat pies przebywał.
Nie wiem jak to się stało ale w ciągu dwóch tygodni dokarmiania pies nagle ożył stał bardzo żywym kundelkiem.
Zaczął biegać za mamą wszędzie gdzie się dało, przeczołgiwał się pod bramą, chodził do sklepu z nią, czasem nawet robił parę dobrych kilometrów za nią do tramwaju, a później wracał do nas do domu.
Od tamtego czasu minęło może 4 miesiące. Mamuśka serca do zwierząt ma tyle co biblioteka książek. Dlatego od niedawna zaczęła psa przyzwyczajać do ludzi, widać było, że strasznie boi się ludzkiej ręki. Za człowiekiem chodził parę kroków, ale gdy człowiek się odwrócił odskakiwał jak najdalej.
W ciagu wszystkich tych dni Wspaniała tak zajęła się tym kundelkiem, że daje się głaskać, chodzi po domu, śpi z mamą w łóżku i broni jej przed wszystkimi możliwymi zagrożeniami... Nawet przed nami.

Co się okazało, Łazik ma śnieżnobiałą sierść nie szarą poprostu był brudny.

PS. W tym tekscie Wspaniała to Wspaniała, jednak w głębi ona jest przynajmniej w 25% Piekielna dla... Wszystkich innych piekielnych. Jakie to ja miałem z nią czasem historie.

Thorv pies kundel łazik zwierzęta zwierze opieka