Często udzielam się na Piekielnych (pod różnymi nickami, bo nie chce mi się rejestrować), ale dzisiaj spotkało mnie coś, co jest warte Wspaniałych i rejestracji.

Mam borderline i dystymię, która od czasu do czasu przechodzi w epizod depresji. Dwa razy w życiu próbowałam popełnić samobójstwo, z czego raz doszło do śpiączki i ataku serca i właściwie cudem zostałam odratowana. Epizody nazywam Czarnym Psem, od komiksu o depresji, gdzie została w ten sposób przedstawiona.

Mam też nową pracę od czerwca, jako, powiedzmy, pewnego rodzaju informatyk. A gdzieś od listopada znowu zawitał u mnie Czarny Pies. Nie mogę się skupić, próbuję rozwiązać jakiś ticket i przez pół dnia siedzę nad jednym zdaniem i go nie rozumiem. Czasami go nawet nie widzę, bo płaczę. Nikt tego nie wie, bo praca jest zdalna. Ostatni tydzień był najgorszy, wczoraj wieczorem stałam na parapecie przy otwartym oknie...

Dzisiaj miałam zrobić dwa tickety, ogromna presja, bo jutro ma być deployment, senior jest na mnie zły, że się opierlalalam i jakim cudem takich prostych rzeczy nie rozumiem... Z seniorem sytuacja jest bardzo napięta, więc poprosiłam szefa o pomoc. Umówiiśmy się na rozmowę dotyczącą tych ticketów.

Jeszcze zanim zaczęliśmy rozmawiać o ticketach, zdobyłam się na odwagę i powiedziałam mu, co jest grane. Było mi już naprawdę wszystko jedno. Powiedziałam mu, że mam depresję i co się ze mną dzieje.

Mój szef przez godzinę rozmawiał ze mną o życiu, Bogu, różnych sprawach. Kazał p...ć te tickety i iść na spacer, wziąć wolne, iść do lekarza, nie zrobić nic głupiego i dać mu znać. Naprostuje mojego seniora i zapyta HR jak mi mogą pomóc. I nie, nie wywala i nie wywali mnie z pracy, bo sam mnie wybrał spośród wielu kandydatów do niej i mam być w jego teamie. Mam olać to wszystko i zająć się swoim zdrowiem.

Dziękuję Ci E.S., gdybyś kiedykolwiek tutaj trafił. Jesteś wspaniałym człowiekiem.

szef