kelpie

Dodaję historię z piekielni.pl, bo tu chyba bardziej pasuje:

Historia o kliencie,który piekielny nie był, ku pokrzepieniu serc pracujących.
Kiedyś pracowałam w Empiku, tego dnia akurat stałam na kasie, ale że Empik był to mały, to w sumie każdy z nas robił wszystko. Przybył do mnie Dziadunio w poszukiwaniu gazetek z płytami, jakieś biesiady czy inne disco polo. Skierowałam go na dział prasy i na chwilę o nim zapomniałam. Nie mija pięć minut, jak Dzadunio wraca i mówi, że znaleźć nie może, żeby mu pomóc. Poszłam za nim jak na skazanie, coś tam znalazłam, coś poleciłam, coś pomogłam, byłam grzeczna, ale nie powiem, żebym była zachwycona sytuacją i nad wyraz miła, ciężki dzień. Wróciliśmy do kasy, pan zapłacił i wybył. Wyleciał mi już całkiem z głowy, aż jakoś pod koniec tygodnia przychodzi Dzaidunio znowu i podbija do mnie:
D: Dzień dobry, ja tu w poniedziałek u Pani kupowałem takie gazetki...
i zaczyna wyciągać gazetki z teczki - ja mówię sobie - o w mordę jeża, teraz będzie się pewenie wykłócał i narzekał, no nic, trudno jakoś przeżyję.
D:.... i wie Pani, bo ja tak dopiero w domu zauważyłem, a daleko mam, to dlatego dopiero dzisiaj przyjechałem...
ja już w myślach "do brzegu, do brzegu...!"
D:... no i ja zauważyłem, że Pani mi za tą gazetkę policzyła 6,99, a ja patrzę i na gazetce jest cena 9,99! No to przyjechałem, myślę sobie, czemu taka ładna, miła dziewczyna ma mieć przeze mnie kłopty, to ja przyjechałem oddać tę różnicę.
Mnie kopara opadła, a serce urosło. Dziaduniowi chciało się jechac przez pół miasta, żeby oddać 3 zł sprzedawczyni, która wcale nie była dla niego super miła. Wiara w ludzi mi wróciła.